ZO Liniewo

Program KATYŃ... OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA stwarza wspaniałą okazję do zaszczepienia młodemu pokoleniu pamięci o tragicznej historii wojny, widzianej przez pryzmat losów konkretnego człowieka i jego najbliższych. Edukacyjny i społeczny wymiar Programu polega także na integracji środowisk edukacyjnych, samorządowych i społeczności lokalnych poprzez zachęcanie ich do podjęcia wspólnych działań na rzecz wychowania młodzieży na świadomych i odpowiedzialnych obywateli, żyjących w poczuciu przynależności do narodu i państwa.

Celem Programu KATYŃ... OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA jest uczczenie pamięci Bohaterów Zbrodni Katyńskiej, a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 DĘBÓW PAMIĘCI. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden DĄB to jedno nazwisko. W Programie uczestniczy już ponad 3.000 instytucji z Polski i spoza jej granic, w tym również nasza szkoła.

10 listopada 2011 roku posadziliśmy dąb pamięci oraz odsłoniliśmy w naszej szkole pamiątkową tablicę upamiętniającą bohaterska śmierć żołnierza Wojska Polskiego, kapitana Kazimierza Starkowskiego, który zginął zastrzelony strzałem w tył głowy w Charkowie.

Kazimierz Starkowski porucznik łączności rezerwy 7 baonu telegr., ur. 21 stycznia 1895 r. w Bydgoszczy, syn Józefa (lekarza weterynarii, uczestnika Powstania Wielkopolskiego, generała brygady) i Marii z domu Pohl. Po maturze od sierpnia 1914 r. do stycznia 1919 r. odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej. Po powrocie do Poznania wstąpił w 1919 r. do armii polskiej, pozostając w niej do demobilizacji,tj. do 6 lutego 1922 r. W tym okresie brał udział w walkach o niepodległość w Powstaniu Wielkopolskim (1 pułk Wojsk Łączności). Za ten okres walk otrzymał Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolski (nr st. 606). W 1920 r. będąc w 16 Dywizji Piechoty Pomorskiej, pod dowództwem gen. Skierskiego, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, otrzymując Krzyż Walecznych. Ostatecznie do rezerwy przeszedł w stopniu porucznika 7 Samodzielnego Batalionu Łączności (Dowództwo Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu - Cytadela).

W latach 20. był czołowym polskim tenisistą i znanym działaczem AZS Poznań, akademickim wicemistrzem wiata w grze podwójnej w 1924 r. Dyplom nauk prawnych uzyskał w 1923 r. na Uniwersytecie Poznańskim na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. Od 1925 r. prowadził kancelarię adwokacką w Poznaniu, przy ul. w. Marcina 63 m. 7 (miejsce zamieszkania). Był także członkiem zespołu w Sądzie Dyscyplinarnym przy Izbie Adwokackiej w Poznaniu.

15 sierpnia 1939 r. został powołany do służby wojskowej w Poznaniu (DOK nr VII - Cytadela). Wzięty do niewoli sowieckiej po 17 wrzenia 1939 r., początkowo w obozie Szepietówka, a następnie osadzony w obozie w Starobielsku. Stamtąd nadesłał do rodziny 2 kartki pocztowe datowane:

30 listopada 1939 r. i 9 grudnia 1939 r. Siostra por. Kazimierza Starkowskiego-Wanda Starkowska - otrzymała z Niemieckiego Czerwonego Krzyża, w wyniku poszukiwań, pisemne powiadomienie w maju 1940 r. o miejscu internowania brata - w obozie starobielskim.

Podczas ekshumacji w 1995 r. w Charkowie odnaleziony został Jego wojskowy numer identyfikacyjny.